تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟            از تو نـنـویسم و هر بار پشیمان باشم؟

پاک کردی عرق شرم ز پیشانی مست            پس روا نیست من اینگونه پریشان باشم

کیمیا خـاک کف پای غـلامان شماست            کـیـمـیـایـی بـده تـا جـابـر حـیّـان بـاشم

نمی از چشمۀ توحید مفضّل کافی ست            تا به چشمان تو یک عمر مسلمان باشم

غم حدیثی ست که در چشم تو جریان دارد            بایـد از حـادثـۀ چـشـم تو گـریـان باشم

جای این بیت بـرایت حـرمی می سازم            تـا در آیـیـنـۀ ایـوان تـو حـیـران بـاشـم

حرف آیینه و ایـوان شد و دلـتنگ شدم            کـاش می شد حـرم شـاه خـراسان باشم

« صبح صادق ندمد، تا شب یلدا نرود»            کاش در صبح ظهور آینه گردان باشم